Πηγαίναμε, πηγαίναμε, περάσαμε τα στενά σοκάκια, φτάσαμε στην εκκλησιά του Άι-Μηνά, στρίψαμε, μπήκαμε σ’ ένα παλιό χτίρι, με μια φαρδιά αυλή, με τέσσερεις μεγάλες κάμαρες στις γωνιές κι ένα κατασκονισμένο πλατάνι στη μέση.

Κοντοστάθηκα, δείλιασα· 

το χέρι μου άρχισε να τρέμει μέσα στη μεγάλη ζεστή φούχτα.

Ο πατέρας μου έσκυψε, άγγιξε τα μαλλιά μου, με χάδεψε· 

τινάχτηκα· 

ποτέ δε θυμόμουν να μ’ έχει χαδέψει· 

σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα τρομαγμένος.

Είδε πως τρόμαξα, τράβηξε πίσω το χέρι του:

— Εδώ θα μάθεις γράμματα, είπε, να γίνεις άνθρωπος· κάμε το σταυρό σου.

Ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι·

κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα·

μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο.

— Ετούτος είναι ο γιος μου, τού ’πε ο πατέρας μου.

Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη φούχτα του και με παράδωκε στο δάσκαλο.

— Το κρέας δικό σου, τού ’πε, τα κόκαλα δικά μου· μην τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάμε τον άνθρωπο.

— Έγνοια σου, καπετάν Μιχάλη·

έχω εδώ το εργαλείο που κάνει τους ανθρώπους, είπε ο δάσκαλος κι έδειξε τη βίτσα......

Νίκος Καζαντζάκης, "Αναφορά στον Γκρέκο"

Με την ευκαιρία τής έναρξης τού νέου σχολικού έτους το mykonosticker και οι συνεργάτες του, εύχονται σε όλα τα μέλη τής εκπαιδευτικής κοινότητας καλή σχολική χρονιά με υγεία, αγάπη, δημιουργία, χαρά!! Ένας νέος κύκλος μάθησης αρχίζει για τους μαθητές με όνειρα, φιλοδοξίες, με προοπτικές προόδου και επιτυχίας!!

NewsRoom mykonosticker.com