προσωπικού, του επαγγελματικού και οικογενειακού τους χρόνου δημιουργούν με μεράκι, με αγάπη, με προθυμία και με πάθος, οι άνθρωποι που παράγουν πολιτισμό, που σκηνοθετούν, χορεύουν, τραγουδούν, “παίζουν”, γράφουν, απαγγέλουν, και όλα αυτά για να τα “δώσουν” σ αυτό το νησί και στους συμπολίτες τους, για να τους διασκεδάσουν, και να τους κάνουν χαρούμενους και περήφανους, να τους προβληματίσουν, για να μορφώσουν και να εκπαιδεύσουν τις νέες γενιές και να θυμήσουν στις παλιότερες... Είναι οι ίδιοι άνθρωποι βέβαια που για ολόκληρους μήνες μοχθούν, κάνουν εκατοντάδες πρόβες, πρωινά, απογεύματα, καθημερινές, Σαββατοκύριακα, που “βαράνε” ξενύχτια, ξυπνάνε χαράματα, και όλα αυτά για να πετύχουν ένα τόσο όμορφο αποτέλεσμα όπως αυτό της προηγούμενης Κυριακής........

   Το νησί είναι οι άνθρωποί του, είναι οι άνθρωποι που αγωνίζονται για να μην παραδοθεί ο φυσικός και αστικός πλούτος του νησιού σε επιχειρηματίες και επιχειρηματικούς ομίλους που θέλουν να το απομυζήσουν, να το οικειοποιηθούν, να το καπηλευτούν, ακόμα και να το ρημάξουν προκειμένου να κερδοφορήσουν, να ξεπουλήσουν και να φύγουν. Είναι οι άνθρωποι που βάζουν πλάτη για να μην καταπατηθούν οι παραλίες, οι δρόμοι και η γη του νησιού, είναι αυτοί που πραγματικά το πονάνε, αυτοί που χάνουν τον ύπνο τους, την ηρεμία τους , την οικογενειακή τους γαλήνη πολλές φορές απλά και μόνο επειδή πιστεύουν στον τόπο τους και τον σέβονται, επειδή πιστεύουν και υπερασπίζονται το αυτονόητο, το δίκαιο. Είναι οι άνθρωποι που τρέχουν ασταμάτητα για το περιβάλλον του νησιού, που παλεύουν για να μάθουν τα παιδιά και όλους τους άλλους βέβαια να μαζεύουν και να ανακυκλώνουν τα σκουπίδια τους (τα “προϊόντα” τους εντάξει ξεχάστηκα...) κι όλα αυτά βέβαια πάντα με κόστος, οικονομικό, ψυχικό, πνευματικό...

   Το νησί είναι οι άνθρωποι του, οι άνθρωποι που καλλιεργούν τη γη με αγάπη, οι άνθρωποι που παράγουν και δημιουργούν με μεράκι και ψυχή για κάθε τοπικό προϊόν, που διατηρούν ζωντανή τη γαστρονομία του νησιού και τα προϊόντα της,  που βλέπεις στα μάτια τους και στο πρόσωπό τους την χαρά και την ευτυχία γι αυτό που κάνουν και το μοιράζονται απλόχερα και ανοιχτόκαρδα με όλους τους άλλους. Είναι οι άνθρωποι που κρατάνε ζωντανά τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία του νησιού, την αρχαία, την πολιτική και την κοινωνική του ιστορία...

   Το νησί είναι οι άνθρωποί του, οι άνθρωποι που αγωνίζονται για το αυτονόητο, για τα δημόσια αγαθά, για την υπόσταση, τις δομές και τη λειτουργία τους, για την υγεία, την παιδεία, τον αθλητισμό, για τη μόρφωση των παιδιών τους και όλων των παιδιών, οι άνθρωποι των συλλογικοτήτων που έχουν θεσμοθετήσει την αλληλεγγύη και αγωνίζονται γι αυτήν, που αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη και δίνουν την καθημερινότητά τους, τον περίσσευμα του εαυτού τους για όλα αυτά και για τόσα άλλα που πιστεύουν, ανεπιτήδευτα, αγόγγυστα, ειλικρινά...

   Το νησί είναι οι αληθινοί του άνθρωποι...

Άλλωστε όπως είπε και ο μεγάλος στοχαστής Ν. Καζαντζάκης

 "Οι αληθινοί άνθρωποι είναι συνηθισμένοι ή μπορεί και να μην είναι, το σίγουρο όμως είναι ότι κουβαλάνε θησαυρούς μέσα τους..."

 " Για τον Περρο..."

* O Δημήτρης Παπαδημητρίου είναι φιλόλογος Καθηγητής και Γ. Γ της Α' ΕΛΜΕ Κυκλάδων