την ξύλινη ανεμόσκαλα και πήδηξα στη μικρή βάρκα για να με βγάλει στο γυαλό δίπλα στον "Άγιο Νικολάκι".

Από εκεί και πέρα ξεκινά μια πορεία ζωής στο υπέροχο νησί με τις καταγάλανη θάλασσα τις απέραντες παραλίες με την όμορφη και ελεύθερη νυκτερινή ζωή με τα μικρά και απλοϊκά ταβερνάκια με τον άσβεστη που μπογιάτιζαν της πλάκες στα στενά δρομάκια τις βουκαμβίλιες πότε να ροδίζουν και πότε να μωβίζουν τους άσπρους τοίχους από τα ατέλειωτα και ατέρμονα δρομάκια.

Το πρώτο κιόλας βράδυ έχοντας πιεί και μερικά ποτά παραπάνω μπερδεύτηκα μες τα στενά και χάθηκα σαν σε λαβύρινθο και έτσι με βρήκε το πρωί σένα σκαλί να αγναντεύω την θάλασσα. Μαγεύτηκα και χάθηκαν όλες οι σκέψεις μου τις πήρε το μελτέμι. Και έτσι γνώρισα την Μύκονο αγνή, φιλόξενη και με υπέροχα δυνατή ενέργεια από τον ήλιο τον αέρα και την Δήλο.

Αυτά τα λίγα και απλά θα ήθελα να κρατήσω από την Μύκονο που γνώρισα. Και έτσι δεν θα ζητούσα σήμερα καμία αλλαγή.

Ξέρω ότι τα ωραία και ρομαντικά δεν ζουν στη σημερινή εποχή. Που όλα τρέχουν πως θα μπορούσε η Μύκονος να μείνει έξω από το παιχνίδι ; Τόσο μάλλον που στο κομμάτι του τουρισμού είναι πρωτοπόρος ; Αλλά θα ήθελα να μείνει και ένα κομμάτι όπως παλιά και κάποιες παραλίες ας μείνουν και αυτές ανθρώπινα αγνές χωρίς τις ακριβές και επικίνδυνες επεμβάσεις νεοπλουτισμού. Γιατί υπάρχουν και σήμερα και θα υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τα απλά και μικρά ταβερνάκια το ελληνικό κρασί και το άρωμα του νυχτολούλουδου. Είναι αυτοί, μαζί με μας που έκαναν γνωστό το νησί στα πέρατα του κόσμου.

Όπως υπάρχουν και υπέροχα ξενοδοχεία και εστιατόρια που τα λειτουργούν με καταπληκτική συνέπεια, σέρβις και ποιότητα οι δημιουργοί τους που αναγνωρίζονται παγκόσμια. Όπως και κλαμπ με διεθνή ακτινοβολία που συνεισφέρουν στο νησί και στην ελληνική οικονομία.

Πιστεύω πως θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να προβληθούν μέσω του τουρισμού αγνά ελληνικά προϊόντα. Να δημιουργήσουν Έλληνες σεφ ελληνική γκουρμέ κουζίνα, με τα καταπληκτικα και πολύ νόστιμα ελληνικα προιοντα ώστε να μάθουν σε όλο τον κόσμο ότι εκτός από "Μουζάκα", χωριάτικη και τζατζίκι υπάρχει από τα αρχαία χρόνια μια υπέροχη ελληνική κουζίνα και γεύσεις θεϊκές και αυθεντικές που σε κανένα άλλο μέρος δεν βρίσκει κάνεις σήμερα.

Τελικά τίποτα δεν θα χαθεί από την Μύκονο εάν όλοι μας προσπαθήσουμε και βάλουμε ένα λιθαράκι δημιουργίας κρατώντας ευλαβικά την κουλτούρα και τον αρχιτεκτονικό της χαρακτήρα.

Δεν θα ήθελα να λείψει ποτέ ο υπέροχος αέρας και ο ήλιος της που είναι η μεγάλη πηγή ζωής για όλους που την αγαπάμε. Σας εύχομαι πολλά και χαρούμενα ταξίδια στο νησί των ανέμων

Μάκης Τσέλιος

Newsroom mykonosticker.com