Μαρία Σταυρακοπούλου: Λιβάδια Ποσειδωνίας στη Μύκονο

(φωτο Δημήτρης Κουτσούκος) Με αφορμή τον μεγάλο όγκο των φυκιών Ποσειδωνίας που έβγαλε η θάλασσά στο Άγιο Στέφανο θα καταθέσω μερικές επιστημ

Μαρία Σταυρακοπούλου: Λιβάδια Ποσειδωνίας στη Μύκονο
Μαρία Σταυρακοπούλου: Λιβάδια Ποσειδωνίας στη Μύκονο

(φωτο Δημήτρης Κουτσούκος)

Με αφορμή τον μεγάλο όγκο των φυκιών Ποσειδωνίας που έβγαλε η θάλασσά στο Άγιο Στέφανο θα καταθέσω μερικές επιστημονικές γνώσεις σχετικά με τα λιβάδια της Ποσειδωνίας.......... Οι μεγάλες πυκνές φυκάδες του βυθού, τα λιβάδια της Ποσειδωνίας, αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά και σίγουρα το πιο χαρακτηριστικό οικοσύστημα των βυθών της Μεσογείου. Συνήθως όταν φτάνουμε στην ακροθαλασσιά και βλέπουμε παντού ξεβρασμένα φύκια νομίζουμε ότι η παραλία είναι βρώμικη. Ή ακόμα όταν βουτάμε στη θάλασσα και από κάτω μας είναι φυκάδες, νιώθουμε ότι κάτι επικίνδυνο παραμονεύει μέσα τους.

Και οι δύο αντιδράσεις είναι λανθασμένες καθώς η Ποσειδωνία αναπτύσσεται μόνο σε καθαρά και διαυγή νερά και κατά συνέπεια αποτελεί δείκτης υγείας του θαλάσσιου οικοσυστήματος, ενώ μέσα στα πυκνά φυλλώματα της, βρίσκουν προστασία εκατοντάδες μικρά, ακίνδυνα είδη.

Η σημασία των λιβαδιών της Ποσειδωνίας είναι τεράστια καθώς συνιστούν ιδανικό βιότοπο για εκατοντάδες είδη, ενώ παίζουν σημαντικό ρόλο και για την ίδια την οικολογία των θαλασσών. Σαν φυτό που είναι ασκεί τις ίδιες λειτουργίες στο υποθαλάσσιο περιβάλλον όπως τα φυτά της ξηράς στη γη και τον αέρα.

Τα λιβάδια της Ποσειδωνίας σταθεροποιούν με τις ρίζες τους το υπόστρωμα του βυθού, παράγουν μεγάλες ποσότητες οργανικής ύλης, αποδεσμεύουν οξυγόνο στο νερό, λειτουργούν ως ενδιαίτημα και καταφύγιο για τους θαλάσσιους οργανισμούς και προστατεύουν τις παραλίες από τη διάβρωση που προκαλούν τα κύματα.

Έχει διαπιστωθεί ότι μέσα στα πυκνά φυλλώματα, βρίσκουν καταφύγιο πάνω από 300 είδη χλωρίδας και 1000 είδη πανίδας. Η σημαντικότερη λειτουργία του σε σχέση με τα ζώα του βυθού είναι ότι αποτελεί τον πιο σημαντικό «βρεφονηπιακό σταθμό» πολλών ειδών, καθώς μέσα τους ο γόνος μπορεί να προστατευθεί από θηρευτές και ρεύματα.

(φωτο Δημήτρης Κουτσούκος )

Είναι οικολογικό έγκλημα ναμαζεύουν οι δήμοι τα φύκια! Το γεγονός ότι κάποιοι κολυμβητές τείνουν να δυσανασχετούν στη θέα της ποσειδωνίας είναι μάλλον παράδοξο δεδομένης της τεράστιας οικολογικής σημασίας της. Τα λιβάδια της συνιστούν ένα μοναδικό θαλάσσιο οικοσύστημα με παραγωγικότητα εφάμιλλη αυτής των δασών του Αμαζονίου και των παράκτιων υγροτόπων.

Δεσμεύουν σημαντικές ποσότητες CO2, εμπλουτίζουν τα νερά και την ατμόσφαιρα με οξυγόνο και προστατεύουν το βυθό και τις ακτές από τη διάβρωση. Τα αναχώματα που «χτίζουν» οι ρίζες σε συνδυασμό με το πυκνό και ανθεκτικό φύλλωμα της ποσειδωνίας, λειτουργούν ως πανίσχυροι κυματοθραύστες, απορροφώντας ένα σημαντικό ποσοστό της προσπίπτουσας κυματικής ενέργειας στην παράκτια ζώνη.

Οι περισσότερες αμμώδεις παραλίες των μεσογειακών ακτών οφείλουν την ύπαρξή τους στη φυσική δράση των λιβαδιών. Η ποσειδωνία είναι ένας από τους σημαντικότερους βιοδείκτες για την εκτίμηση της καθαρότητας των νερών. Αξιο σημείωσης είναι ότι αυτά τα καφέ φύκια που στον περισσότερο κόσμο προκαλούν αποστροφή, είναι το καλύτερο λίπασμα αν κομποστοποιηθούν.

*Η Μαρία Σταυρακοπούλου, είναι Βιολόγος (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) με Μεταπτυχιακές σπουδές στην Οικολογία. - Συνεργασία με το Υπουργείο Νέας Γενιάς για θέματα διαχείρισης απορριμμάτων, - Υπεύθυνη Προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης - Εκπαιδευτικός Ελληνογαλλικής Σχολής Πειραιά "Sain Paul" Newsroom, mykonosticker.com