Οι απόκριες έχουν καθιερωθεί ως γιορτή χαράς και ξεφαντώματος, όπου όλα επιτρέπονται και δικαιολογούνται. Άλλωστε οι ρίζες τους βρίσκονται στις λατρευτικές γιορτές προς τιμήν του θεού Διονύσου, στις οποίες κυριαρχούσε ο ενθουσιασμός, η ευθυμία και η σκωπτική διάθεση.......

Είναι πράξεις της θρησκείας των πρωτόγονων γεωργών, οι οποίοι ζητούσαν με τρόπους μαγείας να επενεργήσουν στη βλάστηση των αγρών, να ενισχύσουν τη δύναμη που γονιμοποιεί τη γη, προτού ακόμη η δύναμη αυτή εξατομικευθεί στη φαντασία τους και γίνει θεός Φαλλήν ή Διόνυσος ή κάποιος άλλος θεός της βλάστησης.

Στις παγανιστικές αυτές τελετές οι αρχαίοι Έλληνες ντύνονταν σάτυροι ή φορούσαν μάσκες και ξεχύνονταν στους δρόμους, συμπεριφερόμενοι με τρόπο ανάρμοστο, προκαλώντας τους άλλους με τολμηρές φράσεις και πράξεις.

Γενικότερα οι μεταμφιέσεις είχαν έναν χαρούμενο τόνο και έντονα χρώματα, καθώς ο εορτασμός της αποκριάς – όπως συνεχίστηκε αργότερα και επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας – σηματοδοτούσε την αρχή της άνοιξης και, κατ΄ επέκταση, την αναγέννηση της ψυχής και της φύσης μετά τον χειμώνα.

Καίτοι πέρασαν αιώνες ελάχιστα πράγματα άλλαξαν στις αποκριάτικες εορταστικές εκδηλώσεις.

Μπορεί να μην κυριαρχεί πλέον ο θεός Διόνυσος και οι σάτυροι, αλλά ακόμα και τα μοντέρνα μασκαρέματα εξακολουθούν να δίνουν άλλοθι για ακραία πειράγματα, άφθονη οινοποσία και πάσης φύσεως παρεκτροπές.

Ωστόσο στις μέρες μας αποτελούν κυρίως μια καλή αφορμή για να βγάλουμε απόκρυφες επιθυμίες μας ή να τσαλακώσουμε την καθημερινή μας εικόνα, χωρίς παρεξήγηση!!