Την έναρξη του φθινοπώρου στο βόρειο ημισφαίριο από αστρονομική άποψη σηματοδοτεί η φθινοπωρινή ισημερία, η οποία φέτος θα συμβεί το απόγευμα της Τρίτης, 22 Σεπτεμβρίου, στις 16:31 ώρα Ελλάδας, οπότε αρχίζει και τυπικά το φθινόπωρο, καθώς θα συμβεί η φθινοπωρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο, όπου βρίσκεται και η Ελλάδα.

Κατά την ισημερία, ο Ήλιος λάμπει κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης, με τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας να είναι περίπου ίδια.

Μπορεί στο βόρειο ημισφαίριο να ξεκινά το φθινόπωρο, ωστόσο ταυτόχρονα στο νότιο ημισφαίριο ξεκινά η άνοιξη.

Πάντως, την ίδια την ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας η ίση μέρα - νύχτα συμβαίνει μόνο στους τόπους που βρίσκονται ακριβώς πάνω στον ισημερινό της Γης. Στις άλλες περιοχές πάνω ή κάτω από τον ισημερινό, αυτό συμβαίνει μερικές ημέρες πριν ή μετά από την ισημερία.

Η ισημερία σηματοδοτεί την αστρονομική έναρξη του φετινού φθινοπώρου, ενώ αντίστοιχα στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει η άνοιξη.

Στην ισημερία, η νύχτα και η μέρα έχουν σχεδόν την ίδια διάρκεια.

Στη συνέχεια, στο βόρειο ημισφαίριο η μέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει, ώσπου η τελευταία θα φθάσει στο ζενίθ της στο χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.

Έτσι, στην Ελλάδα, σύμφωνα με το ΑΠΕ, η οποία βρίσκεται 38 περίπου μοίρες βόρεια του ισημερινού, η ισότητα στη διάρκεια μέρας και νύχτας συμβαίνει περίπου μετά από τέσσερις μέρες.

Από την Τρίτη, στο βόρειο ημισφαίριο η νύχτα θα μεγαλώνει συνεχώς έως το χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου, ενώ το αντίστροφο θα συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο.

Τόσο οι ισημερίες όσο και τα ηλιοστάσια συμβαίνουν από δύο φορές τον χρόνο και σηματοδοτούν την έναρξη των εποχών του έτους.

Από τα αρχαία χρόνια, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, οι ισημερίες και τα ηλιοστάσια γιορτάζονταν από τους ανθρώπους οι οποίοι τους απέδιδαν μυθικές σημασίες.

Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος οι οποίοι παρουσιάζουν κλίση του άξονα περιστροφής ως προς το επίπεδο περιφοράς.

Το φθινόπωρο, λοιπόν, σηματοδοτεί την αλλαγή εποχής, τη μετάβαση από την απόλυτη ανεμελιά του καλοκαιριού στην απόλυτη σοβαρότητα της κανονικότητας, εκεί όπου ο Kόρτο Mαλτέζε βαλτώνει στα νερά της πραγματικότητας.

Το φθινόπωρο μπορεί να είναι πολύ καλό παιδί, αλλά είναι λιγάκι παρεξηγημένο. Βλέπετε, έχει σταμπιλαριστεί για πάντα στο συλλογικό ασυνείδητο πολλών, ως ένα ακλόνητο στερεότυπο μελαγχολίας, όπου σε αυτό, βέβαια, έχει βοηθήσει και η Τέχνη.

Το βέβαιο είναι πως αυτή η εποχή, πυκνά-συχνά, κουβαλάει κορυφώσεις και παρυφές, άνοδο και πτώση, θριάμβους και πανωλεθρίες, εργαζόμενους και ανέργους, συνταξιούχους και λεφτάδες και όλα να μπλέκονται γλυκά και πικρά στο έργο της ζωής μας. Όπως συμβαίνει σε κάθε εποχή, δηλαδή.

Ο Γάλλος συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ είχε γράψει «το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι». Ξεκινά το φθινόπωρο και επίσημα -αφού η σεζόν ήδη ρολάρει- και τώρα που ο ήλιος τόσων καλοκαιριών έχει κάψει αρκετά το φιλμ της ζωής μου, τώρα που κυλάνε οι τελευταίες μέρες αυτού του Σεπτεμβρίου, νιώθω ότι αφυπνίστηκε, μάλλον, ένα άγνωστο κομμάτι του εαυτού μου. Και ίσως ήδη νιώθω ένα αεράκι αισιοδοξίας να φουσκώνει τα πανιά της ζωής μας, για το παρακάτω. Καλή μας εποχή...