Ήταν αρκετά 80 λεπτά της ώρας για να σπάσει ο τριετής πάγος, να υποσταλεί η σημαία του «πράσινου» ΣΥΡΙΖΑ και η ένταση από το σκάνδαλο των υποκλοπών και να επέλθει «ανακωχή» με τον Κ. Μητσοτάκη και τον Ν. Ανδρουλάκη να ξεθάβουν την «πίπα της ειρήνης»;

Ναι, διατείνεται το Μαξίμου παραπέμποντας στον θεσμικό χαρακτήρα της συνάντησης πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το καλό κλίμα έχει εξήγηση

Η χθεσινή -σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα- με τα ντολμαδάκια το πράσινο τσάι και τους κουραμπιέδες της Ντόρας να προσθέτουν μια ανάλαφρη νότα στο κλίμα συναίνεσης για την επίλυση του δημογραφικού και την σύσταση Ενιαίας Αρχής καταναλωτών, έχει κάποια εξήγηση.

Την ..δίψα (κυρίως της κυβέρνησης) για την αναστήλωση του δικομματισμού σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό περιβάλλον και την ανάγκη για βασική συνεννόηση σε θέματα που -εκ του Συντάγματος- απαιτούν συναινέσεις: Ο ορισμός Ανεξάρτητων Αρχών, η συνταγματική αναθεώρηση, η ψήφος των αποδήμων στις εθνικές εκλογές κλπ.

Στη συνάντηση, όμως έγιναν και βήματα περαιτέρω με τον Κ. Μητσοτάκη και τον Ν. Ανδρουλάκη να συναινούν σε δύο εθνικού χαρακτήρα ζητήματα. Το δημογραφικό και την αντιμετώπιση της ακρίβειας δίνοντας στην κοινή γνώμη μία εικόνα πολιτικής ωριμότητας στην επίλυση σοβαρών ζητημάτων. «Ναι, θέλουμε συναινέσεις στο δημογραφικό γιατί πρόκειται για πολιτικές που για να καρποφορήσουν και να ριζώσουν θα χρειαστεί περισσότερο από μία δεκαετία. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η μία κυβέρνηση δεν θα ξηλώνει ότι έφτιαξε η προηγούμενη ξεκινώντας πάλι από την αρχή» σχολιάζει κυβερνητικός παράγοντας.

Η εικόνα παραξενεύει ακόμη και έμπειρους δημοσιογράφους που πρέπει να ανατρέψουν πολύ πίσω για να θυμηθούν παρόμοια συνάντηση. «Με ποιον να μιλούσε ο Μητσοτάκης; Με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ή με τον Ν. Ανδρουλάκη του παρελθόντος που ήταν αρνητικός;» αποδίδοντας την αλλαγή στάση του Ν. Ανδρουλάκη στην ευθύνη αλλά και το κύρος που του προσδίδει ο τίτλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι διαφωνίες παραμένουν

Από την κυβέρνηση σπεύδουν, ωστόσο ,να παρατηρήσουν ότι η όποια σύγκλιση σε επιμέρους πολιτικές σε καμία περίπτωση δεν απεμπολεί από τα δύο κόμματα να διαφωνούν να τσακώνονται και να έχουν άλλη ιδεολογική προσέγγιση σε μία σειρά από θέματα όπως η μείωση του ΦΠΑ ή η φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών που προτείνει το ΠΑΣΟΚ.

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι δεν κινδυνεύει να χάσει από αυτήν την προσέγγιση αφού ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο βαθμό που πετυχαίνει συγκλίσεις και συναινέσεις. Κάποιοι κυβερνητικοί που διαφωνούσαν εξ αρχής με την στρατηγική του «πράσινου ΣΥΡΙΖΑ» σημειώνουν: «Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούμε να το αντιμετωπίζουμε όπως τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα κόμμα με το οποίο συγκυβερνήσαμε και έχει άλλο ύφος από τον ΣΥΡΙΖΑ». Εδώ αξίζει να προσθέσουμε ότι εκτός της συγκυβέρνησης , η σημερινή κυβέρνηση έχει στους κόλπους της πλειάδα πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ κυρίως από το εκσυγχρονιστικό μπλοκ.

Ο κίνδυνος

Ωστόσο, ο κίνδυνος -από την εικόνα «πολιτικού πολιτισμού» που ζήσαμε χθες- να προσδώσει η κυβέρνηση επιπλέον νομιμοποίηση και κύρος στο ΠΑΣΟΚ από όσο θα ήθελε να έχει είναι στο τραπέζι.. Πολύ περισσότερο που προεκλογικά τα δύο κόμματα θα αναμετρηθούν σκληρά στην μάχη του κέντρου αφού ο Κ. Μητσοτάκης διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι το συγκεκριμένο εκλογικό κοινό έχει σκοπό να το διατηρήσει πάση θυσία.

Η πρόσφατη πολιτική εμπειρία έχει δείξει ότι κανένα κόμμα δεν έχει απεμπολήσει μέχρι τώρα την πεπατημένη της εκλογικής συσπείρωσης χωρίς κραυγές και μετωπικές συγκρούσεις ανάμεσα στο κυβερνών κόμμα και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το αν η συνάντηση Μητσοτάκη - Ανδρουλάκη θα εγκαινιάσει ένα νέο είδος δικομματισμού ή θα μείνει στην ιστορία σαν μία εθιμοτυπική συνάντηση που γρήγορα θα διολισθήσει στις γνωστές πραγματικές ή τεχνητές συγκρούσεις πολύ γρήγορα μένει να φανεί..

Με απλά λόγια : Its too good to be true ..