την παρουσία τρίτων. Αυτή η αίσθηση διαφορετικότητας δεν στηρίζεται απαραίτητα σε ένα αντικειμενικό ορατό χαρακτηριστικό (π.χ. σε ένα ελάττωμα σωματικό) όσο σε μια βαθύτερη πίστη που συνδέεται με την εσωτερική εικόνα του εαυτού.

Μπορεί να σκέφτονται όταν βρίσκονται με κόσμο ότι αν οι άλλοι τους γνωρίσουν, θα καταλάβουν πόσο ελαττωματικοί είναι και θα τους απορρίψουν, ότι εκείνοι είναι σαφώς και πάντα ανώτεροι από τους ίδιους σε εμφάνιση, καριέρα, επιτυχία, πλούτο, κοινωνικότητα και συναισθηματικό κόσμο. Να νιώθουν ότι φοβούνται να εκτεθούν, ότι ντρέπονται, ότι έχουν πολύ άγχος, ότι δεν ανήκουν πουθενά, ότι είναι μοναχικοί, ότι πάντα είναι και θα είναι αποκομμένοι από τους άλλους.

Η μοναξιά, η ντροπή και η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ατόμου που νιώθει διαφορετικό.

Η αίσθηση διαφορετικότητας μπορεί να αποδοθεί σε βιώματα της παιδικής ηλικίας, όπως σε μια βαθιά εικόνα μειονεκτικότητας που μπορεί να προέκυψε από ένα εμφανές ή μη χαρακτηριστικό ή όταν το παιδί υπήρξε θύμα ψυχολογικής ή σωματικής βίας από άλλα παιδιά ή από άτομα της οικογένειας. Μπορεί επίσης να αποδοθεί σε μια τάση του ατόμου να μεγεθύνει τις διαφορές και να μειώνει τις ομοιότητες με τους άλλους λόγω μιας ακλόνητης χρόνιας χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Αλλοι λόγοι σχετίζονται με την πίστη ότι η οικογένεια του ατόμου υπήρξε διαφορετική από τις άλλες οικογένειες, όπως για παράδειγμα μπορεί να συμβεί με την ύπαρξη ψυχικής διαταραχής σε έναν από τους δύο γονείς.

Τέλος, η αίσθηση διαφορετικότητας μπορεί να αποδοθεί και σε καταπιεσμένη ομοφυλοφιλία καθώς και σε παθητικότητα της προσωπικότητας που οδηγεί το άτομο να κάνει πάντα αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εκείνο. 

Η ομαδική ψυχοθεραπεία ενδείκνυται ως θεραπευτική οδός στα άτομα που νιώθουν όλα τα παραπάνω. 

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας - ψυχοθεραπεύτρια, e-mail [email protected], www.myrsinikostopoulou.com

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Newsroom mykonosticker.com