Μια πολύ αβέβαιη χρονιά σε όλα τα επίπεδα φαίνεται να είναι το νέο έτος.

Aναδημοσιεύουμε από το συνδρομητικό Κ-Report των Κώστα Καλλίτση και Παύλου Τσίμα:

Γεωπολιτική αβεβαιότητα

Κύριος παράγοντας γεωπολιτικής αβεβαιότητας είναι η ενθρόνιση, σε 20 ημέρες του Ντ. Τραμπ, για δεύτερη φορά, στον Λευκό Οίκο. Είναι βέβαιο ότι η περίοδος Τραμπ-2, με την κυριαρχία των ανερχόμενων νέων ελίτ και τεχνο-ελίτ που τον περιβάλλουν και επενδύουν σε αυτόν, θα αλλάξει τις βασικές εσωτερικές ισορροπίες του συστήματος που τα τελευταία 70 χρόνια ονομάζουμε «Δύση» και τις σχέσεις του με τους εναλλακτικούς πόλους της διεθνούς ζωής, την Κίνα προπάντων. Μα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εκφραστούν αυτές οι αλλαγές στις διατλαντικές σχέσεις και, ειδικότερα, στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Την αβεβαιότητα επιτείνει η έκδηλη αδυναμία της Ευρώπης.

Αλλά και στο εγγύτερο περιβάλλον μας, η προβολή της Τουρκίας, επί των ερειπίων της Συρίας, ως ισχυρής περιφερειακής δύναμης είναι αβέβαιο πώς θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές ισορροπίες. Οι κίνδυνοι (που συζητήθηκαν ευρέως, αυτές τις ημέρες) είναι προφανείς. Λιγότερο προφανείς είναι οι ευκαιρίες που μπορεί να βρει μια πολιτική ρεαλισμού και αυτοπεποίθησης, απαλλαγμένη από το «σύνδρομο της Λοζάνης» από την ελληνική πλευρά -η οποία πάντως είναι βέβαιο ότι πρέπει να επανεξετάσει πολλές από τις σταθερές της εξωτερικής της πολιτικής και να βρει νέες, πιο τολμηρές εσωτερικές συναινέσεις.

Οικονομική αβεβαιότητα

Η δεύτερη μεγάλη αβεβαιότητα είναι οικονομική, επιτείνεται από την αίσθηση ότι ο Τραμπ μπορεί να εκπλήξει δυσάρεστα, πέραν της επαπειλούμενης αύξησης των δασμών που, στο μέτρο που υλοποιείται, θα τροφοδοτεί πληθωριστικές πιέσεις στην αμερικανική οικονομία (με ό,τι αυτό θα σημαίνει για την αποκλιμάκωση των επιτοκίων) και υφεσιακές τάσεις στη διεθνή οικονομία, με μεγαλύτερο θύμα ίσως την Ευρώπη και ισχυρότερο ανάχωμα -ποιόν άλλον;..- την Κίνα.

Από την άλλη, θετικά θα λειτουργήσει, πρώτον, η ειρήνευση στην Ουκρανία και η έναρξη της ανοικοδόμησης αυτής της ρημαγμένης χώρας και, δεύτερον, ενδεχόμενη (αλλά όχι και πιο πιθανή) ενίσχυση του συμπλέγματος της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας με νέους πόρους, που θα προέλθουν από κοινό δανεισμό –και όχι από ανακατανομή πόρων με περικοπές από άλλες αναπτυξιακές δράσεις. Το οικονομικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι, ωστόσο, βαθύτερο, το έχουν περιγράψει κι έχουν προτείνει λύσεις οι Ντράγκι - Λέττα, αλλά η πολιτική αδυναμία της Βόννης και του Παρισιού δεν προοιωνίζονται κάποια αξιόλογη εξέλιξη στ&omicro