Άλλωστε οι διακινητές ναρκωτικών, πάνε όπου πάει ο «φορτωμένος» πελάτης τους με την παρέα του. Ο ίδιος ο πελάτης στην Αθήνα, είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα δαπανήσει χρήματα για την αγορά ναρκωτικών και στο νησί των ανέμων και μάλιστα από τον ίδιο άνθρωπο που αγοράζει και στην Αθήνα.

Κατά συνέπεια ο διακινητής «κατεβαίνει» στη Μύκονο στοχευμένα διπλασιάζοντας όμως την τιμή του ναρκωτικού. Δηλαδή όταν στην Αθήνα πουλά το ένα γραμμάριο κοκαΐνης 60 ευρώ, στη Μύκονο η ίδια ποσότητα με την ίδια ποιότητα φτάνει τα 100 ευρώ.

Εκτός αυτού σημαντικό ρόλο στην «δικτύωση» των κυκλωμάτων παίζουν οι συνοδοί ασφαλείας, οι οποίοι τελικά αναδεικνύονται ως συνδετικός κρίκος μεταξύ του πελάτη με τον διακινητή ναρκωτικών, είτε με τον μαστροπό γυναικών χωρίς αυτοί οι δυο «τομείς» να διαχωρίζονται.

Συνήθως οι διακινητές έχουν «άκρες» στους συνοδούς ασφαλείας, οι οποίοι λειτουργούν ως μεσάζοντες. Άλλωστε θα πρέπει να είναι σε θέση να ικανοποιήσουν κάθε απαίτηση του πελάτη τους και κατά συνέπεια θα πρέπει να γνωρίζουν κόσμο που θα μπορεί άμεσα να εξασφαλίσει, τόσο τα ναρκωτικά, όσο και τις κοπέλες που θα επιθυμήσει ο πελάτης. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια στη Μύκονο.

Παράλληλα δεν είναι δυνατόν να παραβλέψει κανείς πως η Μύκονος είναι η ατμομηχανή της βαριάς βιομηχανίας του τουρισμού στην χώρα. Στο νησί των ανέμων θα βρεθεί ο τουρίστας με το «βαρύ» πορτοφόλι που θέλει να διασκεδάσει συμβατικά, αλλά και ο τουρίστας που θέλει… τα περίεργα και ξέρει που θα τα βρει.