Shipping Min Kikilias / Σε θεματική συζήτηση για το μεταναστευτικό, στο πλαίσιο του συνεδρίου "Concordia Summit" στη Νέα Υόρκη, συμμετείχε  ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Βασίλης Κικίλιας. 

Ο Υπουργός υπογράμμισε τη διάκριση ανάμεσα στους πρόσφυγες, οι οποίοι ζητούν προστασία – γυναίκες, ασυνόδευτα παιδιά, κ.ά. – και οι οποίοι φιλοξενούνται και περιθάλπονται σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες και στους μετανάστες. Υπενθύμισε ότι το 2015, μέσω της Τουρκίας, πέρασαν στα ελληνικά νησιά και στην ενδοχώρα σχεδόν ένα εκατομμύριο μετανάστες, «ένας αριθμός που αντιστοιχεί στο ένα δέκατο του πληθυσμού μας», κάτι που ήταν σχεδόν αδύνατο να διαχειριστεί η χώρα εν μέσω λιτότητας.

Ο κ. Κικίλιας δήλωσε  ότι η Ελλάδα θέλει, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, νόμιμη μετανάστευση. «Το ίδιο θέλουμε και στην Ελλάδα: αναζήτηση ευκαιριών εργασίας και προκοπή, με τον νόμιμο τρόπο», είπε, αναφερόμενος στο παράδειγμα των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ, οι οποίοι ταξίδευαν για εβδομάδες ολόκληρες με καράβι και όταν έφτασαν στον προορισμό τους, δούλεψαν, προόδευσαν και έγιναν σεβαστοί.

Επισήμανε, ακόμη, την ανάγκη για ασφάλεια, «ώστε οι γυναίκες και τα παιδιά να μπορούν να περπατούν το βράδυ χωρίς πρόβλημα», καθώς και για τη δυνατότητα κάθε γενιάς να ζει καλύτερα από την προηγούμενη.

Για την παράνομη μετανάστευση τόνισε ότι «κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να εισέρχεται στην Ελλάδα, την Ευρώπη ή την Αμερική χωρίς άδεια». Όπως είπε,  η χώρα χρειάζεται εργατικά χέρια στον τουρισμό, στις κατασκευές και στη γεωργία, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται με ισορροπία.

Καταλήγοντας, υπογράμμισε ότι «οι πόλεμοι δεν πρόκειται να σταματήσουν, ούτε και η κλιματική κρίση» και ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα αναζητούν τροφή, στέγη και νερό, σημειώνοντας ότι η ασφάλεια αποτελεί θεμελιώδη ανάγκη για τις κοινωνίες. Όπως είπε, αυτό καθιστά αναγκαίο «να ξανασκεφτούμε το πλαίσιο μέτρων και τις αποφάσεις, ώστε να διατηρείται η ισορροπία στις κοινωνίες». Προειδοποίησε, δε, ότι όταν η ένταξη δεν γίνεται σωστά, «μετά από μία ή δύο γενιές, τα προβλήματα εμφανίζονται με τον χειρότερο τρόπο», υπογραμμίζοντας την ανάγκη για πολιτικές συμβατές με τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.