Αγαπητά μου πνευματικά παιδιά,

Ἐκλεκτοί ἐπισκέπτες συνεορταστές, πού αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες τῆς εὐσεβείας καί σωτηρίας μας βρίσκεσθε στά νησιά μας καί συνεορτάζετε τήν ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Μέ πλημμυρισμένες τίς καρδιές μας ἀπό τό χαρμόσυνο φῶς τῆς Ἀναστάσεως, συμμετέχουμε βιωματικά στό μέγα γεγονός τῆς ζωηδώρου μεταγγίσεως τῆς ἀναστημένης θεανθρώπινης ζωῆς στή δική μας φθαρτή φύση καί ἑορτάζουμε τήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν, τήν ἑορτή τῆς ἄνοιξης καί τῆς χαρᾶς, μέσα στούς φωτόλουστους Ναούς μας, μέ ὕμνους ἡδύμολπους καί ὠδές πνευματικές, καί έξω ἀπ` αὐτούς κηρύττουμε τό μέγα μυστήριο τῆς Ἁναστάσεως, μέ τά πολυαιώνια Πασχάλια έθιμά μας, τά κόκκινα αὐγά καί τόν ἀμνό.

Τό αὐγό, προχριστιανικό σύμβολο ζωῆς καί γονιμότητας, ἀπέκτησε μία ἄλλη διάσταση στό Χριστιανισμό.

Κάτω ἀπό τό συμπαγή καί σκληρό φλοιό του κρατᾶ φυλακισμένη τή ζωή, πού, ὅμως, δέν θά μείνει θαμμένη γιά πολύ, θά σπάσει τό κέλυφος καί θά ἀναστηθεί!

Στό Χριστιανισμό τό αὐγό γίνεται ὁ βράχος, πού σφράγισε τόν τὰφο τοῦ Ιησοῦ, γίνεται ὁ ἴδιος ὀ Τάφος, πού φυλάκισε τή Ζωή!

Ἡ Ζωή, ὅμως, νίκησε! Τό σκληρό κέλυφος τοῦ θανάτου ἔσπασε, κομματιάστηκε, ὅπως τό αὐγό θρυμματίζεται ἀπό τό ράμφος τοῦ νεοσσού, πού ἀπό τό σκοτάδι βγαίνει στή ζωή καί τό φώς!

Καί αὐτό τό Σύμβολο τῆς Ὰναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, τό αὐγό, βάφεται κόκκινο, γιά νά μᾶς θυμίζει καί νά μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ θάνατος νικήθηκε ἀπό τό αἷμα Του πού χύθηκε στό Γολγοθά, γιατί κόκκινο εἶναι καί τό χρῶμα τῆς χαρᾶς!

Άλλ` ἐάν, ἀδελφοί μου, κάθε φορά, πού τσουγκρίζουμε τά Πασχαλινά αὐγά, ἀναφωνώντας τό Χριστός Άνέστη, θεολογοῦμε καί μέ αὐτό τόν τρόπο τήν Ἁνάσταση τοῦ Κυρίου, μὲ τόν Πασχάλιο ἀμνό ενθυμούμεθα καί κηρύττουμε τήν έξοδό μας ἁπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας στή χώρα τῆς ὄντως ἐλευθερίας!

Οἱ Ὶουδαῖοι ἐόρ­ταζαν καί ἑορτάζουν τό Πάσχα, τό πέρασμά τους ἀπό τή δου­λεί­α τῶν Αἰ­γυ­πτί­ων στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, μέ τή θαυμαστή διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς Θάλασσας, τρώγοντας ἀμνό τή νύχτα τῆς 14ης πρός 15η τοῦ μηνός Νισάν (16 Μαρτίου-15 Ἀπριλίου), γιά νά θυμοῦνται ὅτι χὰρη στό αἷμα τοῦ ἀμνοῦ, μέ τό ὁποῖο σημάδευσαν τίς πόρτες τῶν σπιτιῶν τους, σώθηκαν τά πρωτότοκα παιδιά τους ἀπό τή σφαγή. (Ἐξοδος, 12, 3-30)

Μέ τήν ἔλευση τοῦ Χριστού, ὁ πα­σχά­λι­ος ἀ­μνὸς τῶν Ἰουδαίων ἀπεδείχθη σύμ­βο­λο καί προτύπωση τοῦ ἀ­λη­θι­νοῦ πα­σχά­λι­ου ἀ­μνοῦ, τοῦ ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ αἴροντος τάς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου, κατά τή διακήρυξη, ὁμολογία καί μαρτυρία τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ιωάννου τοῦ Προδρόμου, τοῦ Χρι­στοῦ, ποὺ θυ­σι­ά­στη­κε γιά μᾶς καί μέ τὸ αἷ­μα του ἐ­ξα­γό­ρα­σε τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α μας ἀ­πὸ τὴν δου­λεί­α τοῦ θανάτου και μᾶς πρόσφερε την αιώνια ζωή!

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί

ὁδοιπόροι τῆς καθημερινότητας, πονεμένοι καί λυγισμένοι ἀπό τό βάρος καί τίς πίκρες τῆς ζωῆς, τούς θανάτους, τά δυστυχήματα, τίς οἰκογενειακές ἀποτυχίες, τίς ἀσθένειες, τίς δυσκολίες, τά πολλαπλᾶ οἰκονομικά καί προσωπικά ἀδιέξοδα, ἄς μήν ὰπελπιζόμαστε!

Ἠ Ἀνάσταση εἶναι ἡ ἔγερση τοῦ πεσόντος, ἡ ζωοποίηση τοῦ νεκροῦ, ἡ ἀνακαίνιση τοῦ παλαιοῦ, ἡ ἀφθαρτοποίηση τοῦ φθαρτοῦ, εἶναι ἡ τελική νίκη ἐπί τῶν δυνάμεων τοῦ κακοῦ!

Ἄς σπάσουμε, μαζί μέ τά κόκκινα αὐγά καί τό κέλυφος τοῦ ἐγωισμοῦ μας, ἄς ἀπελευθερώσουμε τή ζωή μας ἀπό τό φλοιό τῆς ἁμαρτίας, ἄς γευθοῦμε τόν Αμνό τῆς σωτηρίας, καί ἄς στείλουμε ἀπόψε παντοῦ, στίς στεριές καί τίς θάλασσες, στούς ναυτικούς μας, στούς ξενιτεμένους μας, στούς κλαίοντες, τούς ἀσθενεῖς, τούς ἀδικημένους, τούς πενθοῦντες καί πενομένους, τό πιό χαρούμενο μήνυμα, ὅτι «Χριστός Ἀνέστη!»