Η πολιτική δεν αποτελεί μόνο εκπροσώπηση κοινωνικών συμφερόντων καθώς και έκφραση των ιδεολογικών τάσεων και των συναισθημάτων μιας κοινωνίας. Συνιστά επίσης ένα βλέμμα προς το μέλλον. Η πολιτική αφορά αυτό που είμαστε και αυτό που θέλουμε να γίνουμε. Γι’ αυτό κάθε πετυχημένο πολιτικό project δεν απαιτεί μόνο μόνο μια συνεκτική εξήγηση του σήμερα αλλά κι ένα πειστικό αφήγημα για το αύριο.

Το project Μητσοτάκης

Το πολιτικό project του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν αποτέλεσε εξαίρεση του κανόνα. Ο Μητσοτάκης με καλά σχεδιασμένες κινήσεις πέτυχε να μετατρέψει σε πολιτικό ρεύμα το κοινωνικό μπλοκ του «Ναι» στο δημοψήφισμα. Συγκρότησε επίσης γύρω από το πρόσωπό του μια πολύ ισχυρή συμμαχία του μεγάλου Κεφαλαίου, της μεσαίας τάξης και των συντηρητικών στρωμάτων. Τέλος, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη δυσαρέσκεια από τη μνημονιακή λιτότητα και τα κακώς κείμενα της διακυβέρνησης Τσίπρα.

Αλλά ο Μητσοτάκης δεν θα τα είχε καταφέρει αν δεν είχε παρουσιάσει το δικό του αφήγημα για το αύριο της τη χώρας. Ένα αφήγημα που είχε ως πυλώνες τη «σταθερότητα», την αδιαμφισβήτητη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και την αποτελεσματική διακυβέρνηση.

Η διάψευση…

Έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι η μεγάλη υποχώρηση που σημείωσε η ΝΔ στις ευρωεκλογές και καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος, οφείλεται τόσο στην απώλεια αγοραστικής δύναμης των πολιτών όσο και στη διοικητική ανεπάρκεια της κυβέρνησης.

Σε μια περίοδο που δεν υπάρχει πλέον η δικαιολογία του Μνημονίου και το ΑΕΠ σημειώνει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι πολίτες βλέπουν την ακρίβεια να υποσκάπτει το βιοτικό επίπεδό τους.

Ταυτόχρονα, η καταστροφική πυρκαγιά που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα και έφτασε να καίει το Χαλάνδρι 35 χιλιόμετρα μακρύτερα, έδειξε την ανεπάρκεια της πολιτικής προστασίας ειδικά και του κρατικού μηχανισμού γενικά.

Εν ολίγοις, ούτε το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει ούτε η διακυβέρνηση αποδεικνύεται στην πράξη αποτελεσματική, διαψεύδοντας δύο πυλώνες του αφηγήματος Μητσοτάκη.

…και η επιβεβαίωση

Όμως οι άλλοι δύο πυλώνες του αφηγήματος Μητσοτάκη, η «σταθερότητα» και η ευρωπαϊκή πορεία, δεν τίθενται ένα αμφιβόλω. Θα μπορούσε βάσιμα να υποστηρίξει κανείς ότι η υφιστάμενη σταθεροποίηση περισσότερο έχει να κάνει με την παγκόσμια οικονομική συγκυρία παρά με τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης η οποία εξακολουθεί να υπηρετεί ένα στρεβλό παραγωγικό μοντέλο. Επίσης, το ευρωπαϊκό πλαίσιο υποστηρίζεται από το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων, με την εξαίρεση του ΚΚΕ. Αλλά στην πολιτική το αποτέλεσμα μετράει. Οι πολίτες ψήφισαν Μητσοτάκη για «σταθερότητα και Ευρώπη» και αυτό που ζήτησαν το πήραν, ό,τι και αν σημαίνει στην πράξη, σε όποιον και αν οφείλεται.

Επειδή ακριβώς η σταθερότητα και το ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν τίθενται εν αμφιβόλω, έπεσε στο κενό η προσπάθεια τη ΝΔ στις ευρωεκλογές να προβάλει τον κίνδυνο της «αστάθειας».

Τα δύο προβλήματα

Αναφερθήκαμε στο μείζον πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση από τη διάψευση της υπόσχεσης για άνοδο του βιοτικού επιπέδου και αποτελεσματική διακυβέρνηση. Εξίσου σημαντική όμως είναι η απουσία αφηγήματος για το μέλλον. Ναι, η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί και η Ελλάδα ανήκει στην ευρωζώνη. Ποιος είναι όμως ο στόχος που θέτει τώρα ο Μητσοτάκης; Ποια πρέπει να είναι η Ελλάδα του αύριο και πώς θα πετύχουμε αυτόν τον στόχο; Η κυβέρνηση μοιάζει να μην έχει πραγματικές απαντήσεις αλλά να επαναλαμβάνει κλισέ.

Χωρίς αφήγημα για το μέλλον, ο πρωθυπουργός υπόκειται όλο και πιο πολύ στη φθορά της διακυβέρνησης και την πίεση της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρουσιάζεται όλο και περισσότερο γερασμένη και αμήχανη, αντλώντας ενέργεια από την κεκτημένη ταχύτητα των περασμένων επιτυχιών της.

Προς το παρόν δεν νιώθει κάποια άμεση απειλή λόγω του… Κασσελάκη και της χαοτικής κατάστασης στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μια κυβέρνηση που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών, αφήνει κενό το οποίο δεν θα αργήσει να καλυφθεί.