World Stray Animal Day / Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων ή αλλιώς «μέρα προβληματισμού» - Το μεγάλο «αγκάθι», η ρίζα του προβλήματος και αυτοί που σηκώνουν το βάρος

Η χώρα των 3-4 εκατομμυρίων αδέσποτων ζώων πονάει - Οι ανεξέλεγκτες γεννήσεις το μεγάλο «αγκάθι»

Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων, αποφασίσαμε να μην ανεβάσουμε story με αξιαγάπητες γάτες που ζητούν χάδια στον δρόμο ή με σκύλους που λιμοκτονούν αλλά έτρεξαν πάνω μας γεμάτοι χαρά.

Σήμερα, αποφασίσαμε να τονίσουμε αυτή τη ΜΑΥΡΗ εικόνα τής Ελλάδας.

Σήμερα, αποφασίσαμε να ευχαριστήσουμε αυτούς τους ανθρώπους που σηκώνουν το βάρος, που κάθε μέρα με ιδρώτα και προσωπικό κόστος σώζουν δεκάδες ζώα.

Σήμερα, αποφασίσαμε να υπογραμμίσουμε την κατάσταση και να κοιτάξουμε κατάματα το πρόβλημα -που είναι τεράστιο.

Η λέξη «τεράστιο» φαντάζει πολύ αδύναμη μπροστά στο πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Μιλάμε για περίπου τρία με τέσσερα εκατομμύρια αδέσποτα ζώα σε μία μόνο χώρα.

Οι ανεξέλεγκτες γεννήσεις το μεγάλο «αγκάθι»

Το μεγάλο «αγκάθι» στην Ελλάδα είναι οι ανεξέλεγκτες γεννήσεις. Όπως εξηγεί η Άννα Τοσουνόγλου, πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, «δεν ξέρουμε ποιοι, πότε, πού αναπαράγουν ζώα».

Σύμφωνα με την ίδια, η νέα νομοθεσία προσπαθεί να βάλει τάξη αλλά είναι πολύ δύσκολο. «Χρειάζεται συνεχής ενημέρωση της κοινής γνώμης. Θα πρέπει ο κόσμος να ενημερωθεί τόσο για τη νομοθεσία όσο και για ποιον λόγο πρέπει να εφαρμοστεί. Όχι απλά να επιβάλλουμε νόμους, αλλά να γνωρίζουμε τη χρησιμότητά τους», υπογραμμίζει.

Ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η χρηματοδότηση, που «πρέπει να είναι συνεχής» και να μην «παγώνει» κάθε φορά που λήγει ένας διαγωνισμός, για παράδειγμα. Η έλλειψη συνεχούς ροής χρημάτων οδηγεί ζώα στο «κενό», καθώς μένουν αστείρωτα ή ανεμβολίαστα.

Τελικά το πρόβλημα ξεκινάει από τους ιδιοκτήτες δεσποζόμενων

«Τα ζώα είναι ασταμάτητα», μάς αναφέρει η κα Τοσουνόγλου, συμπληρώνοντας πως «τα ζώα αυξάνονται γεωμετρικά γιατί όλοι έχουν μάθει ότι υπάρχει ένα καταφύγιο, ότι ο δήμος πρέπει να μαζεύει».

Σύμφωνα με την ίδια, οι άνθρωποι σταματάνε να σκοτώνουν τα κουτάβια, αλλά από την άλλη τα «στέλνουν» στους εθελοντές. «Πρέπει να στοχεύσουμε στην πηγή, που είναι τα δεσποζόμενα ζώα», τονίζει.

«Τα δεσποζόμενα είναι η μάστιγα. Από εκεί ξεκινάει», λέει χαρακτηριστικά η πρόεδρος της ΠΦΠΟ και εξηγεί: «Αν και μαζεύουμε τα αδέσποτα, έχουμε συνεχώς καινούρια. Άρα δεν φταίνε τα αδέσποτα, φταίνε οι ιδιοκτήτες των δεσποζόμενων».

Σε αυτό το σημείο θίγει ακόμη ένα σημαντικό ζήτημα, που συχνά λειτουργεί ως αποτρεπτικός παράγοντας σε άτομα που για παράδειγμα δεν γνωρίζουν για τη σημασία της στείρωσης ή που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες: το κόστος των στειρώσεων. «Πρέπει να διεκδικήσουμε στειρώσεις, από τη στιγμή που πλέον είναι και υποχρεωτικές, οικονομικές. Για όλη την Ελλάδα. Οι αστικές περιοχές έχουν οικονομικές τιμές και οι κηδεμόνες αποφασίζουν ευκολότερα. Σε άλλες περιοχές όμως, μία στείρωση θηλυκού σκύλου μπορεί να κοστίζει 250 ευρώ!», εξηγεί η κα Τοσουνόγλου.

Τι πρέπει, όμως, να αλλάξει;

Τελικά οι νέοι νόμοι αρκούν; Η ατελείωτη δουλειά των εθελοντών αρκεί;

Όχι.

Το πρόβλημα είναι πολύπλευρο και μεγάλο. Σε μία προσπάθεια να «ξεσκαρτάρουμε» τις προτεραιότητες, προκύπτουν τα εξής, όπως τα σημειώνει η Άννα Τοσουνόγλου.

• Φιλοζωική παιδεία: Μέσα στα σχολεία πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν πώς να συμβιώνουν με τα ζώα και ποια είναι η κατάλληλη φροντίδα τους. Αυτό είναι μακροχρόνιος στόχος. Θα το κάνουμε σήμερα κ&