Σε κρίσιμα ερωτήματα για τον κορωνοϊό απαντά, ο διδάκτωρ Mοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο Γιάννης Πρασσάς.

Εν μέσω αύξησης των κρουσμάτων κορωνοϊού και στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, ο μόνιμος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Mount Sinai Hospital δρ Πρασσάς τονίζει ότι «οι πολίτες θα πρέπει να κατανοήσουν ότι ο ιός θα μείνει για πάντα μαζί μας» και θα προσθέσει ένα σημαντικό βάρος στο ήδη τεράστιο κόστος, υγειονομικό και οικονομικό, που πληρώνουμε ως κοινωνίες στο όνομα της ανοιχτής συμβίωσης.

Έωλη ακόμη η συζήτηση για κανονικότητα

«Στο σημείο που έχουμε φτάσει, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε σε ποιο σημείο αντέχουμε να βάλουμε τον πήχη. Να έχουμε δηλαδή σταθερά και ελεγχόμενα μονοψήφιο αριθμό ημερήσιων θανάτων από COVID-19. Ούτε 100, ούτε 50, ούτε 30. Και στην άσκηση αυτή θα πρέπει πάντα να μην ξεχνάμε το μεγάλο πληθυσμιακό κόστος των μακροχρόνιων συνεπειών του COVID-19. Ένα κόστος που για την ώρα είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια, αλλά που υποστηρίζεται πλέον με πολλά δεδομένα», εξηγεί. Ήδη, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι, π.χ., η μόλυνση με SARS-COV-2 διπλασιάζει το ρίσκο για καρδιαγγειακά προβλήματα στους νοσήσαντες, ενώ αυξάνει σημαντικά το ρίσκο για νευρολογικές διαταραχές και διαβήτη. «Όσο δεν μπορούμε να υπολογίσουμε με ακρίβεια το συνολικό βάρος της συμβίωσής μας με τον νέο ιό, δυστυχώς η όποια συζήτηση περί νέας κανονικότητας θα παραμένει έωλη».

Τα τρία κρίσιμα, αναπάντητα ερωτήματα για το αύριο της πανδημίας

Πρώτον: Σύμφωνα με τον κ. Πρασσά, έως τώρα τα εμβόλια έχουν αποδειχτεί εξαιρετικά όσον αφορά την προστασία έναντι βαριάς νοσηλείας απ’ όλες τις παραλλαγές του ιού που έχουμε συναντήσει. Το ερώτημα είναι πόσο θα αντέξει στον χρόνο αυτή η προστασία των εμβολιασμένων έναντι βαριάς νοσηλείας από πιθανή μελλοντική (επανα)μόλυνση με την Όμικρον ή κάποια νέα παραλλαγή του ιού.

Δεύτερον: Η προστασία που προσφέρουν τα εμβόλια «έναντι πιθανής μελλοντικής επαναμόλυνσης» -αν και σημαντική- δεν είναι εξίσου ισχυρή. Είναι περισσότερο ευάλωτη σε μεταλλάξεις του ιού και φθίνει μετά από κάτι μήνες. Κατά τη διάρκεια του κύματος της μετάλλαξης Όμικρον ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μολύνθηκε. Σε τι βαθμό και για πόσο καιρό θα προστατεύει η φυσική έκθεση από πιθανή επαναμόλυνση με την Όμικρον ή κάποια νέα παραλλαγή του ιού;

Τρίτον: Θα πρέπει να εξεταστεί η πραγματική επίπτωση του μακροχρόνιου Covid-19 στον εμβολιασμένο/μολυσμένο πληθυσμό. Πόσο συχνό και πόσο επιβαρυντικό είναι και πόσο επηρεάζει η συχνότητα των επαναμολύνσεων την πιθανότητα να πάθει κανείς long Covid-19.

Απαιτούνται άμεσα, στοχευμένα μέτρα

«Όλες οι κοινωνίες στη Δύση έχουν ανοίξει (σχεδόν) πλήρως. Ας κρατήσουμε όμως ότι, απουσία απαντήσεων στα παραπάνω, οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με τη μακρά συμβίωσή μας με τον ιό θα εξακολουθεί να έχει μεγάλες δόσεις αβεβαιότητας. Καθώς η επιστήμη θα συνεχίσει να προσφέρει απαντήσεις, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να σηκώσουν το μανίκι και να κάνουν επιτέλους αυτά που φωνάζει εδώ και μήνες η επιστήμη, ξεκινώντας από τη σταδιακή ανανέωση συστημάτων εξαερισμών σε νοσοκομεία, σχολεία και ΜΜΜ, τη δημιουργία δικτύου δωρεάν διαγνωστικών τεστ για όλο τον πληθυσμό και την εξασφάλιση επαρκούς ποσότητας θεραπευτικών μέσων», λέει ο Γιάννης Πρασσάς, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου καθώς «τα νέα δεδομένα δείχνουν πολύ μειωμένες ανοσιακές αποκρίσεις μετά από μόλυνση με Όμικρον, που πιθανότατα να σημαίνουν μειωμένη προστασία από πιθανή επαναμόλυνση με Όμικρον ή κάποια μελλοντική παραλλαγή».