Το πρόσφατο, καταστροφικό πέρασμα της φωτιάς από την Αττική έκαψε τα απομεινάρια της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Και μόνο η σύγκριση των καμένων εκτάσεων που αναλογούν σε κάθε πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης, όπως διακινήθηκε στα social media, αρκεί ως ένδειξη της απαξίωσης των κομμάτων που έχουν συμμετάσχει στη διακυβέρνηση. Από την άλλη, τίποτα δεν δείχνει ότι διασώζονται τα κόμματα διαμαρτυρίας με την ποιότητα της αντιπολίτευσης που ασκούν.

Η γενική εικόνα είναι ότι καταρρέει η συλλογική εμπιστοσύνη στους θεσμούς και αυτό συμπαρασύρει την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία μαζί με τα ΜΜΕ που, ενδεχομένως, προηγούνται στην περιφρόνηση των πολιτών.

Οι δημοσκοπήσεις που θα δημοσιοποιηθούν το φθινόπωρο απλώς θα επιβεβαιώσουν ότι η κοινωνική πλειοψηφία είναι εξουθενωμένη από τις αλλεπάλληλες ματαιώσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας. Δυσπιστία και καχυποψία απέναντι σε πολιτικές θέσεις και προθέσεις χαρακτηρίζουν τη στάση των περισσότερων που εγκαταλείπουν τις, έστω μικρές, προσδοκίες που είχαν μέχρι πρόσφατα ή αισθάνονται δικαιωμένοι για την επιλογή τους να αποσυρθούν στα προσωπικά τους αδιέξοδα.

Επαγγελματίες των δημοσκοπήσεων και της πολιτικής ανάλυσης προβλέπουν με ασφάλεια ότι η φθορά της κυβέρνησης θα ενταθεί αλλά παράλληλα θα τραυματιστεί και η αντιπολίτευση που δεν καταφέρνει να εμπνεύσει και να γοητεύσει ή, τουλάχιστον, να πείσει στοιχειωδώς ότι μπορεί να εγγυηθεί μια αλλαγή διαχειριστικού παραδείγματος αν όχι κάτι περισσότερο.

Το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης πέτυχε την εκλογική νίκη υποσχόμενος το πέρασμα από τον ερασιτεχνισμό του ΣΥΡΙΖΑ στον επαγγελματισμό της ΝΔ σε σχέση με το παράδειγμα διακυβέρνησης. Ο ίδιος μίλησε για επιστροφή στην κανονικότητα και αυτό μεταφράστηκε από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του ως εγγύηση για τη διασφάλιση της ομαλότητας στην καθημερινότητα. Ακόμη και όσοι δεν πίστεψαν στις μεταρρυθμιστικές του διακηρύξεις αλλά τον στήριξαν περίμεναν, το λιγότερο, ησυχία και τάξη.

Αντί γι αυτό, σύμφωνα με τα "Παιχνίδια Εξουσίας" και τον Βασίλη Σκουρή, η ανασφάλεια διαχύθηκε, όχι μόνο λόγω της ανεξέλεγκτης μικρής και μεγάλης εγκληματικότητας, αλλά, κυρίως, λόγω της παταγώδους αποτυχίας στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών.

Πέρυσι το καλοκαίρι ήταν το καιόμενο δάσος της Δαδιάς που έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον πλανήτη λόγω της πολυήμερης καταστροφής του, μετά ήρθαν οι πλημμύρες στη Θεσσαλία για να αναδείξουν το απόλυτο ξεχαρβάλωμα του κράτους και να καταλήξουμε στην πυρκαγιά που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα και έφτασε στο Χαλάνδρι για να καταλάβουμε ότι ούτε στην γειτονιά μας δεν μπορούμε να αποφύγουμε έναν θανάσιμο κίνδυνο.

Την Τρίτη ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, μαζί με υπουργούς, θα βρεθεί στην Πεντέλη για να προβάλλει ότι η κυβέρνηση στέκεται δίπλα στους "λίγους" που, κατά τους ισχυρισμούς του, χτυπήθηκαν από την πύρινη λαίλαπα. Και όταν γίνει η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τις πυρκαγιές, τον Σεπτέμβριο, θα επιμείνει στη "γραμμή" της αυταρέσκειας και της αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση. Με άλλα λόγια, για όλα θα φταίει η κλιματική αλλαγή και ο Θεός που μας μισεί...