Σ' ένα μικρό παραδοσιακό χωριό της Γαλλίας, η Βιάν, ηρωίδα της γνωστής ταινίας «Le Chocolat» ανοίγει μια σοκολατερί και αλλάζει τη ζωή των κατοίκων της περιοχής, όπου λόγω νηστείας τη Σαρακοστή, ακόμη και η δοκιμή της σοκολάτας είναι σκανδαλώδης. Στην «Πολίτικη Κουζίνα», μπαχαρικά και αρώματα από τις συνταγές του παππού παρουσιάζουν όλη την ιστορία της προσφυγιάς από την Κωνσταντινούπολη στην Ελλάδα. Η ταινία από την Ταϊβάν «Eat Drink Man Woman» προσκαλεί τον θεατή στο οικογενειακό τραπέζι, όπου δίνεται η αφορμή να ανακοινωθούν σημαντικές αποφάσεις ή να επιλυθούν συγκρούσεις. Ιδιαίτερη έμφαση δίνουν, άλλωστε, οι ασιατικές ταινίες σε μαγειρικά σκεύη, πρώτες ύλες και είδη σερβιρίσματος, από τα γνωστά ξυλάκια και το πήλινο σκεύος για μίζο, ως την κατσαρόλα μπαμπού και το παραδοσιακό κινέζικο κουτάλι.

Τέτοιου είδους στοιχεία πολιτισμού, κουλτούρας, ιστορίας, παράδοσης, συνηθειών και εθίμων εντόπισε σε 85 κινηματογραφικές ταινίες των τελευταίων τριάντα χρόνων, έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών «Τουρισμός και Ανάπτυξη» του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Ελισάβετ Σιαρίδου εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «μέσα από όλες τις ταινίες του φαγητού, τα γνωστά πλέον food films, μετατρεπόμαστε από απλοί θεατές σε τουρίστες και συγκεκριμένα σε γαστροτουρίστες. Επισκεπτόμαστε εικονικά τον τόπο που επιλέγουμε να εξερευνήσουμε μέσα από την ταινία και γνωρίζουμε τις συνήθειες της διατροφής, τις γεύσεις τα αρώματα και τις εικόνες που μεταδίδουν οι συνταγές και τα πιάτα κάθε τόπου».

Από την πλευρά της, η επιβλέπουσα καθηγήτρια Χαρισία Βλάχου επισημαίνει ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τις ταινίες που σχετίζονται με τη γαστρονομία και το φαγητό και υπογραμμίζει ότι, όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα, «ο θεατής αυτόματα, υποσυνείδητα, ενώ παρακολουθεί ευχάριστα μια ταινία, καταλήγει να καταναλώνει όλα τα στοιχεί&al