Η διοίκηση του Συνεταιρισμού Γεωργοκτηνοτρόφων Αστυπάλαιας απευθύνει έκκληση στην κυβέρνηση να ενταθεί ο πρωτογενής  τομέας στους κλάδους που έχουν πληγεί από τον covid19 καθώς δεν έχει ληφθει καμία μέριμνα.......

«’Έχουμε δυο Ελλάδες: τη χερσαία και τη νησιωτική και εμείς οι ακρίτες νησιώτες κρατάμε την ψηλά την Ελληνική σημαία . Ας μην μας ξεχνά το κράτος…. », δήλωσε χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος του Συνεταιρισμού, Καλής Ανδρέας, σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, στις 05.06.2020 με πρωτοβουλία του Τομέα Νησιωτικής Πολιτικής του ΚΙΝΑΛ με τον συνεταιρισμό Γεωργοκτηνοτρόφων Αστυπάλαιας. Εκ μέρους του συνεταιρισμού συμμετείχαν ο πρόεδρος Καλής Ανδρέας, ο Αντιπρόεδρος Πατινιώτης Μιχελής και η Γραμματέας Γιαννικάκη Διονυσία και εκ μέρους του Τομέα Νησιωτικής Πολιτικής ΚΙΝΑΛ, ο κ. Γιάννης Σταυλάς και η κα Ελευθερία Φτακλάκη( γραμματέας του τομέα).

Η Αστυπάλαια με έκταση 99,19 τ.χλμ. και 1.334 μόνιμους κάτοικους (απογραφή 2011), διαθέτει σημαντική κτηνοτροφία, μελισσοκομία, υποτυπώδη γεωργία, αλιεία και 2 ιχθυοτροφεία. Ένας ακόμη τόπος στη νησιωτική Ελλάδα όπου ο πρωτογενής τομέας προσπαθεί με νύχια και δόντια να κρατήσει το κεφάλι πάνω από το νερό.

Η Κτηνοτροφία με το ζωικό κεφάλαιο να απαριθμεί 12.500 αιγοπρόβατα περίπου ( 8.150 αίγες, κυρίως κοπαδιάρικες και 3.946 πρόβατα – απογραφή 2004), υπήρξε παραδοσιακά η κύρια απασχόληση των κατοίκων.

Διαθέτει δύο ιδιωτικά πιστοποιημένα τυροκομία (Κουλουριώτη Λίντα και Καλής Ανδρέας) με κύρια προϊόντα την «Χλωρή» (ένα είδος ανθότυρου), τη «Ξερή», το «Τυράκι» και την γνωστή «Κοπανιστή». Η Τυροκομία καλύπτει την τοπική αγορά και έχει παρουσία στην αγορά της Αθήνας, Σπάρτης, Ρόδου καθώς επίσης στα γύρω νησιά Κάλυμνο, Κώ και Τήλο.

Τα 85 μέλη του γεωργοκτηνοτροφικού συνεταιρισμού Αστυπάλαιας λειτουργούν κάτω από αντίξοες συνθήκες που διαμορφώνει από τη φύση της η νησιωτική Ελλάδα και ιδιαίτερα αυτή των μικρών απομακρυσμένων νησιών με λιγότερο από 3.000 κατοίκους.

Οι μάντρες, παραδοσιακές κτιριακές εγκαταστάσεις, διάσπαρτες στα βουνά του νησιού, και οι βοσκότοποι, ανήκουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία στο «Εκκλησιαστικό Φιλόπτωχο Ταμείο Αστυπάλαιας» (ΕΦΤΑ) και στον Δήμο. Έτσι οι κτηνοτρόφοι εκτός από το κόστος των ενοικίων που κυμαίνονται από 1.500 – 3.000 Ευρώ για τις μάντρες και άλλα τόσα για τους βοσκότοπους, καλούνται να ανταπεξέλθουν και στο υψηλό κόστος παραγωγής. Γραφειοκρατία, έλλειψη κτηνοτροφικής υποστήριξης, κόστος καυσίμων, μεταφορικών, ζωοτροφών και οι απομακρυσμένες με δυσκολίες πρόσβασης Υπηρεσίες της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου δυσχεραίνουν επί πλέον το έργο τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, παρά την υψηλή ποιότητα των προϊόντων τους, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις κτηνοτροφικές μονάδες της χερσαίας Ελλάδας. Οι μεσάζοντες, απαραίτητοι δυστυχώς λόγω γραφειοκρατίας όπως υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων Αστυπάλαιας, δεν αναγνωρίζουν ούτε τις δυσκολίες ούτε την ποιότητα.

Αγόρασαν εφέτος με 1,80 Ευρώ το κιλό τα αιγοπρόβατα (ζωντανά), με αποτέλεσμα το 30% της παραγωγής να παραμείνει απούλητη. Τα τυριά στέκουν στα ράφια των τυροκομείων, χωρίς μέριμνα της πολιτείας για προώθηση των προϊόντων αυτών. Η πρόσβαση των παραγωγών στις λαϊκές αγορές των αστικών κέντρων είναι δύσκολη και στις εκθέσεις της Περιφέρειας δεν συμμετέχουν.

Το ερώτημα που αναδύεται είναι:

• Πρέπει να στηριχθεί επί πλέον ο πρωτογενής τομέας των νησιών αυτών?
• Τα κίνητρα για τη συντήρηση των υπαρχουσών κτηνοτροφικών μονάδων είναι επαρκή?

Η Πανδημία του κορωνοϊού εκτός της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης που δημιούργησε, έστειλε δύο σημαντικά μηνύματα:

- 1ον ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον, και - 2ον πόσο ζωτικής σημασίας είναι η αυτονομία ενός τόπου. Η εστίαση στον τουρισμό τα τελευταία χρόνια εκτός από τις επιπτώσεις στην απασχόληση έδειξε το πόσο σημαντικές είναι επενδύσεις στον πρωτογενή τομέα.

Κοινή παραδοχή όλων όσων δραστηριοποιούνται στον κτηνοτροφικό κλάδο είναι πως όσοι αποφασίζουν να τον εγκαταλείψουν δημιουργούν ένα κενό που είναι δύσκολο να καλυφθεί, αφού δύσκολα εισέρχονται νέοι.

Η νέα γενιά στην Αστυπάλαια στρέφεται στον τουρισμό και την παροχή υπηρεσιών εγκαταλείποντας τις γεωργοκτηνοτροφικές μονάδες των πατεράδων τους.

Η εξισωτική αποζημίωση, λόγω των φυσικών και άλλων μειονεκτημάτων του νησιού, μειώθηκε από 5.500 σε 3.312 Ευρώ. Τα κριτήρια για αξιοποίηση των χρηματοδοτικών προγραμμάτων δεν επιτρέπουν την προσέλκυση νέων στον κτηνοτροφικό τομέα.

Ο πολιτικός κόσμος της χώρας πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν ουσιαστικά δύο Ελλάδες, η χερσαία και η νησιωτική. Αν θεωρήσουμε δεδομένη τη βούληση όλων να μην εγκαταλειφθούν τα νησιά και να μην στραφούν οι κάτοικοί τους στην μονοκαλλιέργεια του τουριστικού προϊόντος, πρέπει να διαμορφωθούν πολιτικές στήριξης του πρωτογενή τομέα.